Τα βουνά έχουν πιάσει κουβέντα
για το ύψος τους θυμώνουν ξανά
Απ’τον ήλιο ζητούν να τους λύσει
μια για πάντα τη διαφορά
Το φεγγάρι σκαρφαλώνει αγχωμένο
να φωτίσει ξανά τα χωριά
να τους δώσει στο κρύο σκοτάδι
λίγη γλυκιά ζεστασιά
Τα πατήματα της Παναγιας
σε βοηθούν να πετάξεις ψηλά
να γενείς αετός στον αέρα
ελεύθερος με άσπρα φτερά
Και οι άνθρωποι που γίνανε βράχοι
περπατούν σα σκιές στο χιονιά
το χαμόγελο σα φάρο στα χείλη
και με μούρο σου λέν <<Γειά
χαρά>>
Γιώργος Μυλωνάς
(φίλος Αλέξη Καλογερά)
Εμπνευσμένο μετά από μετά
από μια εκδρομή στο χωριό μας κάποιο χειμώνα
